Ang sarap talagang sumakay sa isang mala-rollercoaster na byahe ng buhay. Ang sarap ng pakiramdam kapag nasusuka ka na, yung OA OA na pagtili na halos madra-drawing na yung korte ng ngala-ngala mo kasabay ng paglantad ng esophagus sa sobrang OA na talaga… (OA yung description), yung biglang mararamdaman mo yung pagdalusong pababa tapos biglang aakyat ng mahinahon at kakabahan ka kapag narating mo na yung pinakatugatog ng joyride na ito.
At yun ang nangyari sa’kin last week!
Magaling na ang aking pinakamamahal na kaliwang kamay. Ang tanging naiwan na lamang ay ang mga natuyong kakapiranggot na sugat. Medyo nagagalaw ko na siya. Napilayan kasi ako… dahil sa isang kagagahang pangyayari. Basta ang masasabi ko lang, dapat, maging maingat para hindi madulas… MADULAS… sige… para mas magaan pakinggan… MAUNTOG… hehe!
Last week-end, halos hindi ako makahinga sa sobrang saya. Nung sabado, naramdaman ko na Tao rin pala ako na may social life. Yah… I was totally drunk at basag ako nun. Pero hindi ko ikinahihiya yun dahil nalaman at naramdaman ko pala na kahit gaano kalupit ang lahat ng responsibilidad na inaako ko, kahit may mga taong hindi maintindihan ang sarili mong atake at combo kung paano mo aayusin ang lahat ng mga bagay na ito, dumarating sa punto na kailangan mong ibalanse ang lahat at mahalin ang sarili mo na higit pa sa pagmamahal mo sa responsibilidad na meron ka.
Dalawang beses kong napakinggan ang banal na kasulatan at Tatlong beses akong nagtirik ng kandila sa iba't-ibang simbahan nung Linggo. Ewan ko ba kung anong nakain ko nun… sa Pagkaka-alam ko, ang binanatan ko lang naman papakin ay ang Kimchi na dala ng isang NAPAkA-buting kaibigan galing Korean Market! Putcha! Lakas ng impact! Pero seryoso, Pagkukumbaba ang mismong Homily ng pari. Dapat natin malaman ang tunay na kahulugan ng humility at huwag magmataas at kahit naka-8 inches ka man na heels, lalagapak at lalagapak ka pa rin kahit si Lady Gaga ka pa… gets?
Ayoko ng mag-isip ng negative vibrations dahil nakakasira ng panahon at Chi na dumadaloy sa buong katawan mo. Sa naalaala ko lang, nakasulat ako ng mga articles all about ORGONITE. Search niyo nalang sa web kung ano yan… nakakarelease ng bad energy yan! Promise! At talagang maghahanap ako ng Orgonite sa Bazaars para naman di na humigop ng bad energy ang katawan ko at makagawa na hindi maganda at hindi Gawain ng isang babae! Hehe!
Sa totoo lang, masaya ako kung ano ang mga nangyari last week… one of the most memorable experience ever happened!
PS: malaki ang pasasalamat ko kay:
Joriz: salamat sa Kimchi… ingat ka sa UBEC!
Franco: salamat sa hot compress chuva source! Haha! (naning pa’g pangutana ni X-tian the Nurse)
Sir Rich: thanx for the support sa first week ng ASKAGENTS… and also Mam Marie… baka mas maraming appointments ngayong week! (I hope so)
Mayricks clan: salamat sa Night out last Saturday… hahaha! Dyan kayo maaasahan!
David: BETCH!! Good luck sa Borgees! LUZILA is Baaack! Hahaha!
Tonz: Salamat sa kakulitan at kaharutan… at least nawala yung tension! Effort at wasakan ng pa…. ang pumalit! Haha! Basta salamat! (magubot jud akong kalibutan if naa ka!) hehe!
Fifi: NAPAKALAKI ng pasasalamat ko na Pinalandakan mo ang picture ni Badong! Pangalanan pa ha! Anyway… Nice one! LINTIK LANG ANG WALANG GANTI! Hahaha! You make me smile fifi! Serious one… THANX! Mis u!
Chryss: salamat sa comfort kahit nung hostage taking… salamat sa impormasyon… AW? Kasali sa hostage? Hahaha!
At bago maging aknowledgements at thank you sponsors ito, puwede itigil na? nagugutom na ako…
Monday, August 30, 2010
Wednesday, August 25, 2010
MALALAKING pagkakamali!
Ang bilis talagang umikot ang panahon… dalawang malalaking pangyayari sa dalawang araw na pagsubaybay sa radio at telebisyon at naging tampulan ng intriga at kritisismo, mapakapwa Pilipino man o sandamukal na dayuhan ang nakakarinig nito.
Sa totoo lang, ang naganap na hostage drama noong nakaraang lunes ay mistulang babala sa lahat ng mga Pilipino na ang ating bansa ay lapitin sa mga karumal dumal na krimen. Tanging opinion ko lang, lagi tayong nangangarap ng maganda at maayos na gobyerno pero kung lagi natin i-aasa sa kanila ang malaking pagbabago at mismong tayong mga mamamayan ay hindi kikilos ng matuwid at tama, walang silbi ang panunungkulan ng ating mga pinuno sa bansang ito.
Ngayon ko masasabi na diskumpyado na ako sa mga pulis natin ngayon. Kung sino pa ang nag-aral sa grabe-grabeng pagsasanay sa mga kampo at krame na ating bansa, sila pa ang may lakas ng loob manghostage. King sino pa ang nag-aral ay nagsanay kung paano solusyonan ang mga hostage drama, sila pa ang tatanga-tangang hindi alam kung paano rumesbak sa ganitong sitwasyon. Kung sino pa ang dapat pagkatiwalaan, yun pa ang namuno at hindi pa marunong mag-areglo sa ganitong klase ng krimen at trahedya.
Ang kasalukuyang pangyayari sa Miss Universe ay pawang nagbahid ng pagkadismaya ng ilan sa mga Pilipino pagkatapos ng Hostage Drama. Malaki ang iniwang marka ni Venus Raj at nakamit ang mumunting tagumpay sa paligsahan ng kagandahan at talino. Ngunit ito rin ay nag-iwan ng marka sa mga Pilipino maging sa ibang dayuhan. Ito ay nagsilbing malaking pagkakamali ni Venus Raj sa buhay niya. Ang rurok ng pagiging pinakamagandang dilag sa buong mundo ay nilapat at nilatag na sa kanyang harapan ngunit sa hindi maayos na pagsagot sa katanungan ng isang hurado, nawala ito na parang bula sa isang iglap lang.
Naging maugong sa lahat ng dyaryo at telebisyon si Venus. Masisisi niyo ba kung ganun lamang ang kanyang makakaya at hindi namalayan na ito ay isang MALAKING pagkakamali para sa iba? Kung ikaw ang nasa posisyon ni Venus, makakayanan mo ang pressure sa entablado?
Kung iisipin mo nga naman, ang tanong na naibato kay Venus ay ang katanungan na kadalasang mariring kung ikaw ay nag-aaply ng isang trabaho. Malamang may nagtanong na rin nito sa’yo. Mahirap sagutin dahil ayaw natin malaman ng iba ang malaking pagkakamaling nagawa. Halimbawa nito ay kung nakipagtalik ka sa isang tao na may na AIDS o kaya naman nagpalaglag ka ng sanggol. Di ba? Gugustuhin mo bang malaman yun ng iba? Marahil hindi.
Makuntento na tayo sa lahat ng pangyayaring ito. Tama na ang paggatong sa isyu. Nakakasawa na… hayaan na natin na naging parte ito ng kasalukuyang administrasyon. Madami na ang nagprotesta, namatay, nagbigay ng kuro-kuro at opinion. Ito ay nakaukit na sa kasaysayan. Ito ay nagsilbing ala-ala, babala at aral sa ating lahat. Ayaw man nating tanggapin pero ang dugong dumadaloy sa ating lahat… ay iisa. Ikaw ay isang Pilipino at dapat mong lasapin ang lahat ng pagkakamaling nagawa ng kapwa mo Pilipino at maging matatag sa lahat ng pagsubok na nagaganap sa ating Inang Bayan! Naks! Nagiging seryoso na ako! Hehe!
Sa totoo lang, ang naganap na hostage drama noong nakaraang lunes ay mistulang babala sa lahat ng mga Pilipino na ang ating bansa ay lapitin sa mga karumal dumal na krimen. Tanging opinion ko lang, lagi tayong nangangarap ng maganda at maayos na gobyerno pero kung lagi natin i-aasa sa kanila ang malaking pagbabago at mismong tayong mga mamamayan ay hindi kikilos ng matuwid at tama, walang silbi ang panunungkulan ng ating mga pinuno sa bansang ito.
Ngayon ko masasabi na diskumpyado na ako sa mga pulis natin ngayon. Kung sino pa ang nag-aral sa grabe-grabeng pagsasanay sa mga kampo at krame na ating bansa, sila pa ang may lakas ng loob manghostage. King sino pa ang nag-aral ay nagsanay kung paano solusyonan ang mga hostage drama, sila pa ang tatanga-tangang hindi alam kung paano rumesbak sa ganitong sitwasyon. Kung sino pa ang dapat pagkatiwalaan, yun pa ang namuno at hindi pa marunong mag-areglo sa ganitong klase ng krimen at trahedya.
Ang kasalukuyang pangyayari sa Miss Universe ay pawang nagbahid ng pagkadismaya ng ilan sa mga Pilipino pagkatapos ng Hostage Drama. Malaki ang iniwang marka ni Venus Raj at nakamit ang mumunting tagumpay sa paligsahan ng kagandahan at talino. Ngunit ito rin ay nag-iwan ng marka sa mga Pilipino maging sa ibang dayuhan. Ito ay nagsilbing malaking pagkakamali ni Venus Raj sa buhay niya. Ang rurok ng pagiging pinakamagandang dilag sa buong mundo ay nilapat at nilatag na sa kanyang harapan ngunit sa hindi maayos na pagsagot sa katanungan ng isang hurado, nawala ito na parang bula sa isang iglap lang.
Naging maugong sa lahat ng dyaryo at telebisyon si Venus. Masisisi niyo ba kung ganun lamang ang kanyang makakaya at hindi namalayan na ito ay isang MALAKING pagkakamali para sa iba? Kung ikaw ang nasa posisyon ni Venus, makakayanan mo ang pressure sa entablado?
Kung iisipin mo nga naman, ang tanong na naibato kay Venus ay ang katanungan na kadalasang mariring kung ikaw ay nag-aaply ng isang trabaho. Malamang may nagtanong na rin nito sa’yo. Mahirap sagutin dahil ayaw natin malaman ng iba ang malaking pagkakamaling nagawa. Halimbawa nito ay kung nakipagtalik ka sa isang tao na may na AIDS o kaya naman nagpalaglag ka ng sanggol. Di ba? Gugustuhin mo bang malaman yun ng iba? Marahil hindi.
Makuntento na tayo sa lahat ng pangyayaring ito. Tama na ang paggatong sa isyu. Nakakasawa na… hayaan na natin na naging parte ito ng kasalukuyang administrasyon. Madami na ang nagprotesta, namatay, nagbigay ng kuro-kuro at opinion. Ito ay nakaukit na sa kasaysayan. Ito ay nagsilbing ala-ala, babala at aral sa ating lahat. Ayaw man nating tanggapin pero ang dugong dumadaloy sa ating lahat… ay iisa. Ikaw ay isang Pilipino at dapat mong lasapin ang lahat ng pagkakamaling nagawa ng kapwa mo Pilipino at maging matatag sa lahat ng pagsubok na nagaganap sa ating Inang Bayan! Naks! Nagiging seryoso na ako! Hehe!
Sunday, August 22, 2010
Sarili, Kaibigan at Pag-Ibig (Corny noh?)
Halos maloka ako sa album ni Nina na “Renditions of the Soul”. Pinadownload ko to sa phone ko at OO nga naman, ngayon na ako naniniwala na kaya pala nagging diamond record ang album niya dahil sa sobrang ganda ng renditions niya sa “cold summer nights”, “half crazy” na sa naaalala ko, paborito ni Marvin Jay Mupal, my long lost collegemate and friend at “why can’t it be” na halos ma-umpog ang ulo ko sa pader dahil sa sobrang touching ng kanta. Haaiiii… hindi naman sa ini-endorse ko ang album ni Nina pero kung gusto niyong ma-refresh at mawala ang stress, recommended remedy ang album na to.
Last week, halos hindi ko makayanan ang term na Home sick. Actually, gusto ko ng umuwi. Hindi dahil sa gusto kong makita si… anyway, masaya na sila… at wala na akong magagawa dun… dahil I really miss my friends. Nakakamiss kasi na sila yung tipong kino-comfort ka pa rin kahit malalaki na kami. Yung tipong kapag may problema ang isa, handing dumamay magkamatayan na at kahit gaano ka pa ka-bastarda o kaya kahudas, deadma na!yun lang naman ang nakakamiss! Alam ko naman ang katotohanan na mas marami akong kaibigan at maituturing na pamilya dito sa City of Gentle people pero iba lang yung feeling na halos din a matibag ng bato ang samahan ninyo dahil alam niyo na ang utot at ebak ng bawat isa dahil simula bata palang kayo, yung tipong kalaro mo ng habulan pag recess o kaya naman kalaro mo ng polly pocket kung sasabihin ng guro na magdala ng laruan sa skul, hanggang sa kasabayan mo na sila uminom ng Gin Pomelo at Magyosi, hanggang sa magkasiraan ang barkada dahil sa makakating labi ni MARTIN at dahil na rin sa tawag ng laman, ngayon ko lang naisip na kahit sinong presidente pa ang pumalit sa Pilipinas, mananatili pa rin ang MArya, Chaira at iba pang involve na tao sa isang maliit na sirkulo ng pagkakaibigan at walang kamatayang samahan na kahit GSM blue, di patutumba!
Ngayon ko lang napansin, wala pala akong luvlife after yun na nga! Hahaha! Oo nga noh… naiingit nga ako kay FIFI… meron na siya! Magkano nagastos mo buwan buwan? Hehe! Joke lang… sinasabi ko nga sa sarili ko, mas mabuti nalang ang di magmahal dahil ayokong madagdagan ang stress! Honestly, ayoko ng umasa. Kung may datating sa punto na magmamahal ulit ako, mas mabuti nalang na playtime ang lahat o kaya naman ipagpalit nalang ang pagmamahal sa isang set ng Punyeta na alak sa Christine’s bar. Mas madali pang tanggapin na basag at wasted ka kesa makita at mangyari ulit ang desperasyon na wala sa lugar! Haizzt! Nadala na ako! At din a yun mauulit pa!
Last week, halos hindi ko makayanan ang term na Home sick. Actually, gusto ko ng umuwi. Hindi dahil sa gusto kong makita si… anyway, masaya na sila… at wala na akong magagawa dun… dahil I really miss my friends. Nakakamiss kasi na sila yung tipong kino-comfort ka pa rin kahit malalaki na kami. Yung tipong kapag may problema ang isa, handing dumamay magkamatayan na at kahit gaano ka pa ka-bastarda o kaya kahudas, deadma na!yun lang naman ang nakakamiss! Alam ko naman ang katotohanan na mas marami akong kaibigan at maituturing na pamilya dito sa City of Gentle people pero iba lang yung feeling na halos din a matibag ng bato ang samahan ninyo dahil alam niyo na ang utot at ebak ng bawat isa dahil simula bata palang kayo, yung tipong kalaro mo ng habulan pag recess o kaya naman kalaro mo ng polly pocket kung sasabihin ng guro na magdala ng laruan sa skul, hanggang sa kasabayan mo na sila uminom ng Gin Pomelo at Magyosi, hanggang sa magkasiraan ang barkada dahil sa makakating labi ni MARTIN at dahil na rin sa tawag ng laman, ngayon ko lang naisip na kahit sinong presidente pa ang pumalit sa Pilipinas, mananatili pa rin ang MArya, Chaira at iba pang involve na tao sa isang maliit na sirkulo ng pagkakaibigan at walang kamatayang samahan na kahit GSM blue, di patutumba!
Ngayon ko lang napansin, wala pala akong luvlife after yun na nga! Hahaha! Oo nga noh… naiingit nga ako kay FIFI… meron na siya! Magkano nagastos mo buwan buwan? Hehe! Joke lang… sinasabi ko nga sa sarili ko, mas mabuti nalang ang di magmahal dahil ayokong madagdagan ang stress! Honestly, ayoko ng umasa. Kung may datating sa punto na magmamahal ulit ako, mas mabuti nalang na playtime ang lahat o kaya naman ipagpalit nalang ang pagmamahal sa isang set ng Punyeta na alak sa Christine’s bar. Mas madali pang tanggapin na basag at wasted ka kesa makita at mangyari ulit ang desperasyon na wala sa lugar! Haizzt! Nadala na ako! At din a yun mauulit pa!
Wednesday, August 18, 2010
At Dahil Buwan ng Wika Ngayong Agosto
Kung paKABOGan ng Ingles ang pag-uusapan, di na ako papatol diyan. Alam ko na mas maraming tao ang magaling gumamit ng wikang ito mapasulating pormal man o pagkakabigkas ng mga salitang angkop ang bawat bagsak ng labi o diin. Ayoko ng makipag-away sa mga taong magaling mag-ingles. Napapansin niyo naman yun sa blog ko na madalas lang talaga ako gumamit ng English language dahil alam ko ang sarili kong kahinaan. lagi akong biktima na maling balarila at OO nga naman, wala akong pakialam duN!
ano ba ang dahilan kung bakit masayado tayong nahuhumaling sa salitang Ingles. Rinding-rindi na ako sa mga propesor ko sa MC na dapat, alam mo ang buong sistema ng wikang ito dahil ito ang magiging susi tungo sa pagkaka-unlad ng iyong propesyon at kinabukasan. Hanggang sa trabaho na meron ako hanggang ngayon, Ingles ang pangunahing medyum na kailangan gamitin kaya minsan, Bumabaha ng dugo at plema sa ilong ko at ito nga ata ang dahilan kung bakit nararamdaman ko ang sakit na "migraine" at tipong malala at parusa.
Isang malaking tandang pananong na naglalaro sa sarili kong imahinasyon at mundo, bakit ba kailangan nating pagyamanin ng sobra sobra ang salitang Ingles. At mai-Konek ko na rin lang, papalapit na ang Miss Universe Pageant at mapapansin, mahal na mahal ng mga Hapon, Portugees, Espanyol, iba pang lugar sa Europa at Timog Amerika ang kanilang wika. Kaya maganda ang kanilang mga sagot sa Question and Answer portion, ang pinakahudas na parte sa paligsahan ng angking ganda at katawan o Beauty Contest at di rin maiiwasan na kaya sila di makapasok sa top 15 dahil sa tatanga-tangang pagsalin ng mga interpreter sa wikang Ingles!
Kungpuwede lang bumangon si Jose Rizal sa kanyang kabaong, malamang, ang PINAKA-una niyang gagawin ay ang bisitahin ang Luneta Park at Ibibigay ang tatlong gintong bituin sa mga sundalong nagbabatay dito. Hindi naman kasi si Rizal ang binabantayan nila. Ang tatlong Bituin na gawa sa Ginto. Totoo yun! pero anong Konek? Binigyan tayo ng kalayaang ipahayag ang ating damdamin at hinaing na gamit ang sarili nating wika at kahit si maraming alam na salita si Rizal, nanaig pa rin ang wikang pilipino sa kanyang puso at damdamin.
"Ang Di Marunong Magmahal sa Sarili Nating Wika ay mas MASAHOL pa sa malansang Isda"
inukit na ng panahon ang mga katagang iniwan na pamana sa atin ni Rizal. Dumating si Webster at Oxford wala na taying nagawa kundi gamitin ang salitang Ingles sa araw-araw nating pamumuhay. PAti ang mga salitang Ingles pamatay sa lalim ang kahulugan nito, kadalasang ginagamnit ang mga ito kung may kaaway ka facebook, friendster o kaya naman ang pinakalumang social networking... ang MIRC. Iba na ngayon ang sistema... ang di marunong magmahal sa sarili nating Wika... Coño o kaya naman, Meriam..... Defensor!
Hindi ako PAtriotic kung bakit ko nagawa ang post na to. May mga pagkakataon kasi na mas gusto ko pang magsulat at gumamit ng Tagalog kesa sa Ingles. Siguro, lumaki ako na Crtifies Batang Maynila ni Mayor Lim pero mas komportable akong gamitin ang salitang ito.
Hindi rin ako susunod sa yapak ni Jose Rizal o kaya naman, Isa sa mga idolo kong manunulat na si Bob Ong, pero sana, Bigyan natin ng konsiderasyon ang wikang nagbigay sa atin ng kalayaan at prinsipyo na iyahag ang lajat ng ating nararamdaman at walang iba kundi ang wikang Filipino. Sa panahong sinasabayan natin ang pag-unlad ng teknolohiya at sarili nating pamumuhay, sana umunlad din ang sining at kultura na meron tayong mga pilipino sa larangan ng pagsasalita at pagsusulat ng sarili nating wika at balarila.
ano ba ang dahilan kung bakit masayado tayong nahuhumaling sa salitang Ingles. Rinding-rindi na ako sa mga propesor ko sa MC na dapat, alam mo ang buong sistema ng wikang ito dahil ito ang magiging susi tungo sa pagkaka-unlad ng iyong propesyon at kinabukasan. Hanggang sa trabaho na meron ako hanggang ngayon, Ingles ang pangunahing medyum na kailangan gamitin kaya minsan, Bumabaha ng dugo at plema sa ilong ko at ito nga ata ang dahilan kung bakit nararamdaman ko ang sakit na "migraine" at tipong malala at parusa.
Isang malaking tandang pananong na naglalaro sa sarili kong imahinasyon at mundo, bakit ba kailangan nating pagyamanin ng sobra sobra ang salitang Ingles. At mai-Konek ko na rin lang, papalapit na ang Miss Universe Pageant at mapapansin, mahal na mahal ng mga Hapon, Portugees, Espanyol, iba pang lugar sa Europa at Timog Amerika ang kanilang wika. Kaya maganda ang kanilang mga sagot sa Question and Answer portion, ang pinakahudas na parte sa paligsahan ng angking ganda at katawan o Beauty Contest at di rin maiiwasan na kaya sila di makapasok sa top 15 dahil sa tatanga-tangang pagsalin ng mga interpreter sa wikang Ingles!
Kungpuwede lang bumangon si Jose Rizal sa kanyang kabaong, malamang, ang PINAKA-una niyang gagawin ay ang bisitahin ang Luneta Park at Ibibigay ang tatlong gintong bituin sa mga sundalong nagbabatay dito. Hindi naman kasi si Rizal ang binabantayan nila. Ang tatlong Bituin na gawa sa Ginto. Totoo yun! pero anong Konek? Binigyan tayo ng kalayaang ipahayag ang ating damdamin at hinaing na gamit ang sarili nating wika at kahit si maraming alam na salita si Rizal, nanaig pa rin ang wikang pilipino sa kanyang puso at damdamin.
"Ang Di Marunong Magmahal sa Sarili Nating Wika ay mas MASAHOL pa sa malansang Isda"
inukit na ng panahon ang mga katagang iniwan na pamana sa atin ni Rizal. Dumating si Webster at Oxford wala na taying nagawa kundi gamitin ang salitang Ingles sa araw-araw nating pamumuhay. PAti ang mga salitang Ingles pamatay sa lalim ang kahulugan nito, kadalasang ginagamnit ang mga ito kung may kaaway ka facebook, friendster o kaya naman ang pinakalumang social networking... ang MIRC. Iba na ngayon ang sistema... ang di marunong magmahal sa sarili nating Wika... Coño o kaya naman, Meriam..... Defensor!
Hindi ako PAtriotic kung bakit ko nagawa ang post na to. May mga pagkakataon kasi na mas gusto ko pang magsulat at gumamit ng Tagalog kesa sa Ingles. Siguro, lumaki ako na Crtifies Batang Maynila ni Mayor Lim pero mas komportable akong gamitin ang salitang ito.
Hindi rin ako susunod sa yapak ni Jose Rizal o kaya naman, Isa sa mga idolo kong manunulat na si Bob Ong, pero sana, Bigyan natin ng konsiderasyon ang wikang nagbigay sa atin ng kalayaan at prinsipyo na iyahag ang lajat ng ating nararamdaman at walang iba kundi ang wikang Filipino. Sa panahong sinasabayan natin ang pag-unlad ng teknolohiya at sarili nating pamumuhay, sana umunlad din ang sining at kultura na meron tayong mga pilipino sa larangan ng pagsasalita at pagsusulat ng sarili nating wika at balarila.
Thursday, August 12, 2010
KAbaliwan
Panahon na lang ang magsisilbing daan para hilumin ang sugat ng nakaraan. Iba’t ibang uri ng ganid at sakit ang dapat maramdaman at sabi nga nila, hindi madaling pumasok sa kakapiranggot na butas ng karayom at tahiin ang gula-gulanit na kahapon.
Hindi madaling magpakatotoo at sabihin ng harapan at isampal sa kanya ang lahat ng pagkakamaling nagawa. Mahirap din na tamggapn ang lahat ng kamalian na meron ka at ibabato din nila sayo ang lahat ng baho at basura na meron ka.
Walang masama na tikman lahat ng bisyo at lasapin ang sarap nito kahot may kamahalan pa ang iba dito. Pero nagiging masamang ehemplo ka sa mga taong inosente sa mga bagay na ganito.
Hindi madaling magpakatotoo at sabihin ng harapan at isampal sa kanya ang lahat ng pagkakamaling nagawa. Mahirap din na tamggapn ang lahat ng kamalian na meron ka at ibabato din nila sayo ang lahat ng baho at basura na meron ka.
Walang masama na tikman lahat ng bisyo at lasapin ang sarap nito kahot may kamahalan pa ang iba dito. Pero nagiging masamang ehemplo ka sa mga taong inosente sa mga bagay na ganito.
Sunday, August 8, 2010
Incomplete thoughts!
Like... It's getting worst... Worst than I thought!
ayoko ng gulo, ayoko ng issue at ayokong umani at pumitas ng simpatya sa mga taong pumapaligid sa akin. Wala akong dapat patunayan dahil hindi naman ako ganun kagaling at ganun ka-talentado.
Yah you are absolutely right... I am irresponsible and I do have VALID reasons for that. Ang pinakaayoko sa mga tao, nagkukuwenta... mapapera man o trabaho ang issue.
May mga tao talaga na magaling sa larangan ng pagsusulsol at gumatong sa mga issues. Hahaha! natatawa nalang ako and I pity those people. Sometimes, I do not know if plastikan nalang ba ang lahat but personally, I find it so plastikan. Why don't you face the person at all... or maybe blogging will do... at least, It is not vague! it's clear... spilling the beans using your own effin mouth! Wala akong pinatatamaan!! Pero ako ang nasasaktan na galing pa sa ibang bibig ang lahat ng issues na sana, napag-usapan kaagad para hindi na ganun kalaki. If problems arises, there is a room for explanations. We have no right to judge the book based on what we see visually. I am so bombarded with CRITICISMS everday and I am used to it... pero ang nakakagimbal, kung yung mga taong titira sayo, yun pa yung mga taong akala mo... nakakaintindi sayo....
Well... I am praying that Aphrodite..... (buffering)
Log-out muna... like my wicked sister texted me... I'll be in Amlan tonight! hahaha! bye!
ayoko ng gulo, ayoko ng issue at ayokong umani at pumitas ng simpatya sa mga taong pumapaligid sa akin. Wala akong dapat patunayan dahil hindi naman ako ganun kagaling at ganun ka-talentado.
Yah you are absolutely right... I am irresponsible and I do have VALID reasons for that. Ang pinakaayoko sa mga tao, nagkukuwenta... mapapera man o trabaho ang issue.
May mga tao talaga na magaling sa larangan ng pagsusulsol at gumatong sa mga issues. Hahaha! natatawa nalang ako and I pity those people. Sometimes, I do not know if plastikan nalang ba ang lahat but personally, I find it so plastikan. Why don't you face the person at all... or maybe blogging will do... at least, It is not vague! it's clear... spilling the beans using your own effin mouth! Wala akong pinatatamaan!! Pero ako ang nasasaktan na galing pa sa ibang bibig ang lahat ng issues na sana, napag-usapan kaagad para hindi na ganun kalaki. If problems arises, there is a room for explanations. We have no right to judge the book based on what we see visually. I am so bombarded with CRITICISMS everday and I am used to it... pero ang nakakagimbal, kung yung mga taong titira sayo, yun pa yung mga taong akala mo... nakakaintindi sayo....
Well... I am praying that Aphrodite..... (buffering)
Log-out muna... like my wicked sister texted me... I'll be in Amlan tonight! hahaha! bye!
Friday, August 6, 2010
MABUTI AT MASAMANG PANGITAIN
Hahahaha! Super LOL! Ayokong ma-stress! Time for me to tell something na hindi nakakastress basahin!
OO nga naman, kapag naaasar ka sa isang tao o grupo ng mga tao, bakit di mo subukang sabuyan ng kumukulong tubig? Habang imiikot ang relo sa mapulang tindahan ng Jalolys, at habang nakikipagchikahan sa mga kapwa ko ka-officemates, isang mala-eksenang pangyayari ang di namin inasahan. Tahimik ang daan at walang katiting na ingay ang maririnig ng biglang may nag-uumiyak na bata sa kabilang tindahan. Basa ang damit at namumula ang balat. Hindi siya tumigil sa kakaiyak sabay bulyaw “gawas diha kay makipag-layog ko nimo…Yawaa ka” o sa tagalong, lumabas ka dito at dito ako makikipag-umbagan sayo... DEMONYO KA! Sa murang edad, nasabi ng isang palaboy at negrang bata ang ganung mga salita. Ikaw ba naman ang sabuyan ng kumukulong tubig, hindi ka ba maloka? kahit din naman ako... baka ganoon din ang sabihin. Hindi talaga natin maiwasang mainis sa mga palaboy. Pero kung ikaw ang nasa sitwasyon ng babaeng nagsaboy ng tubug... kung binigyan mo na nga ng pagkain ang palaboy tapos choosy pa... di ka ba maiinis?
Moral Lesson: huwag padadala sa galit... mamaya, matutunang mong magsaboy ng kumukulong tubig... wapaak!
Nung nakaraang sabado ng umaga, may naglalako ng mga santong made in Lahar, Pampanga ang drama. Bigla siyang pumasok sa opisina at binentahan ako ng santo. AKO? BIBILI NG SANTO? hindi naman sa pagiging Hudas at Demonyo, bihira lang akong bumili ng santo. Rosary nga... nag-aatubili pa akong bumili ng walang okasyon... santo pa kaya? nakatayo ako ng ilang minuto sa di kalayuang distansiya at napansin ko talaga na walang nilagay na santo sa table ko. Pagkaraan ng labing limang minuto, napansin ko nalang na may Sto. Niñong made in Lahar sa table ko... sa gilid ng edge ng table ko. naloka ako... natural! hindi ko masasabing milagroso ang santo pero yun ang pumapasok sa isip ko. Hindi ko rin masasabi na naiwan ang santo at talagang nag-effort siya na ilagay ang santo sa gilid ng edge ganoo'ng malayo ang puwesto niya sa table ko ng bahagya... WEIRD...
Moral Lesson: Huwag dedmahin ang mga taong naglalako ng mga mahihiwagang santo na made in Lahar. Ilang araw na akong nag-aantay sa pagbabalik ng tindero para ako'y singilin pero as is pa rin ang status niya... NOWHERE TO BE FOUND...
OO nga naman, kapag naaasar ka sa isang tao o grupo ng mga tao, bakit di mo subukang sabuyan ng kumukulong tubig? Habang imiikot ang relo sa mapulang tindahan ng Jalolys, at habang nakikipagchikahan sa mga kapwa ko ka-officemates, isang mala-eksenang pangyayari ang di namin inasahan. Tahimik ang daan at walang katiting na ingay ang maririnig ng biglang may nag-uumiyak na bata sa kabilang tindahan. Basa ang damit at namumula ang balat. Hindi siya tumigil sa kakaiyak sabay bulyaw “gawas diha kay makipag-layog ko nimo…Yawaa ka” o sa tagalong, lumabas ka dito at dito ako makikipag-umbagan sayo... DEMONYO KA! Sa murang edad, nasabi ng isang palaboy at negrang bata ang ganung mga salita. Ikaw ba naman ang sabuyan ng kumukulong tubig, hindi ka ba maloka? kahit din naman ako... baka ganoon din ang sabihin. Hindi talaga natin maiwasang mainis sa mga palaboy. Pero kung ikaw ang nasa sitwasyon ng babaeng nagsaboy ng tubug... kung binigyan mo na nga ng pagkain ang palaboy tapos choosy pa... di ka ba maiinis?
Moral Lesson: huwag padadala sa galit... mamaya, matutunang mong magsaboy ng kumukulong tubig... wapaak!
Nung nakaraang sabado ng umaga, may naglalako ng mga santong made in Lahar, Pampanga ang drama. Bigla siyang pumasok sa opisina at binentahan ako ng santo. AKO? BIBILI NG SANTO? hindi naman sa pagiging Hudas at Demonyo, bihira lang akong bumili ng santo. Rosary nga... nag-aatubili pa akong bumili ng walang okasyon... santo pa kaya? nakatayo ako ng ilang minuto sa di kalayuang distansiya at napansin ko talaga na walang nilagay na santo sa table ko. Pagkaraan ng labing limang minuto, napansin ko nalang na may Sto. Niñong made in Lahar sa table ko... sa gilid ng edge ng table ko. naloka ako... natural! hindi ko masasabing milagroso ang santo pero yun ang pumapasok sa isip ko. Hindi ko rin masasabi na naiwan ang santo at talagang nag-effort siya na ilagay ang santo sa gilid ng edge ganoo'ng malayo ang puwesto niya sa table ko ng bahagya... WEIRD...
Moral Lesson: Huwag dedmahin ang mga taong naglalako ng mga mahihiwagang santo na made in Lahar. Ilang araw na akong nag-aantay sa pagbabalik ng tindero para ako'y singilin pero as is pa rin ang status niya... NOWHERE TO BE FOUND...
Thursday, August 5, 2010
Sakit's Utok!
I have this feeling that i will have a Migraine soon...
These past few days, my head is totally aching. Hindi siya normal. Madami na akong sinubukang gamot at kahit si mahiwagang Advil ay di pinalampas. My head is spinning at minsan, pinipilit kong maging ok but my emoetions are badly affected.
Seriously, it is not about being drama queen or something. It is more serious that I thought. Maybe it is because of stress or whatever, but my health is badly affected na ata. I wanted to consult this sa doctor kung Migraine ba siya.But I think it is one of the symptoms.
Hindi uso ang pag-eemote ngayon. Hindi rin uso ang pagiging balat-sibuyas pero my nerves is killing sa isang tao na feeling ko, matagal na ang isyu pero pilit inuungkat na hindi naman dapat ungkatin. I dunno if what is her point but anyway, mahirap na magsalita at baka mabasa niya pa to. hahaha! too bad for her!
How I wish na magkita kami soon... at pinaplano ko pa naman gumawa ng post dedicated for her... wag nalang! I am just wasting my whole efforts! hahaha!
ayokong maging praning but my life is getting boring na. daming mga misunderstandings at misinterpretations. I don't find it exciting. I find it harsh. Ayokong ma-stress out sa lahat ng issues. Ayoko! I have to enjoy my life and stay away from nega! negative forces gaya ng plastikan blues! ewan ko ba... i find it plastic kasi kapag may gusto kang sabihin na mali pero di mo kayang sabihin (yung obvious ha) I find it weird na quesehodang nagreprimand ka na ng isa o dalawang beses, it remains useless. parang wala lang. I find it unusual na alam mo na mali, di mo pa ba kayang sabihin na mali ang ginagawa.
KAhit din naman ako, nagkakamali, I AM NOT PERFECT and I open my doors VERY WIDELY sa criticisms at mga "badlong" moments o reprimands because I learn from it. Kaya lang, may mga tao talaga na di marunong tumanggap ng pagkakamali. May mga taong matigas ang pulso sa pagdaloy ng dugo na sakto kahit may virus pa! haizt! How would you repromand these people if they don't know what's the meaning of this freakin' word!
sana,magkaroon ng Chinese version na Dora the explorer na kakabog sa Tahalog na version! haizt! hirap ng masakit ang ulo!
These past few days, my head is totally aching. Hindi siya normal. Madami na akong sinubukang gamot at kahit si mahiwagang Advil ay di pinalampas. My head is spinning at minsan, pinipilit kong maging ok but my emoetions are badly affected.
Seriously, it is not about being drama queen or something. It is more serious that I thought. Maybe it is because of stress or whatever, but my health is badly affected na ata. I wanted to consult this sa doctor kung Migraine ba siya.But I think it is one of the symptoms.
Hindi uso ang pag-eemote ngayon. Hindi rin uso ang pagiging balat-sibuyas pero my nerves is killing sa isang tao na feeling ko, matagal na ang isyu pero pilit inuungkat na hindi naman dapat ungkatin. I dunno if what is her point but anyway, mahirap na magsalita at baka mabasa niya pa to. hahaha! too bad for her!
How I wish na magkita kami soon... at pinaplano ko pa naman gumawa ng post dedicated for her... wag nalang! I am just wasting my whole efforts! hahaha!
ayokong maging praning but my life is getting boring na. daming mga misunderstandings at misinterpretations. I don't find it exciting. I find it harsh. Ayokong ma-stress out sa lahat ng issues. Ayoko! I have to enjoy my life and stay away from nega! negative forces gaya ng plastikan blues! ewan ko ba... i find it plastic kasi kapag may gusto kang sabihin na mali pero di mo kayang sabihin (yung obvious ha) I find it weird na quesehodang nagreprimand ka na ng isa o dalawang beses, it remains useless. parang wala lang. I find it unusual na alam mo na mali, di mo pa ba kayang sabihin na mali ang ginagawa.
KAhit din naman ako, nagkakamali, I AM NOT PERFECT and I open my doors VERY WIDELY sa criticisms at mga "badlong" moments o reprimands because I learn from it. Kaya lang, may mga tao talaga na di marunong tumanggap ng pagkakamali. May mga taong matigas ang pulso sa pagdaloy ng dugo na sakto kahit may virus pa! haizt! How would you repromand these people if they don't know what's the meaning of this freakin' word!
sana,magkaroon ng Chinese version na Dora the explorer na kakabog sa Tahalog na version! haizt! hirap ng masakit ang ulo!
Subscribe to:
Posts (Atom)