Priorities

I was making my post about the recent TN IPR which was happened last two or three weeks ago. And again, my mind wanted me to tell something which is unintentional for me to make(aw?) a choice that i have to make and boggles my mind for the past few months.

Yah! it does not shows that i was a bit problematic and it's not me after all. And the mere fact that I am always happy-go-lucky person, it probably stacked here in my heart... longing for my family and manage my own priorities.

I filed a resignation letter from a previous company... whom I loved for the past few months and honestly, I was not able to give it... (kaw na bahala Pam!) hehe! I will give it tomorrow so that my previous company will give me a COE after all. I just want to clarify that I really love my work. I love the people and the office but Mam Marie, my dearest boss told me that I have to settle my priorities.

Again, one question that boggles me... Would I quit in TN publication? or not? I was doing the lay-out of the paper for the past two days and I realized what Marvin jay Mupal told me last Sunday. "I told mu-resign na ka sa TN?" my heart was bleeding and it ended up staying in the publication with all the burdens and trials that we encountered. I am not sure if I am going to quit... right now... my heart tells me to settle my own priorities.

My plan is, I want to settle my life back in my hometown. my plan is, I want to stay in Dumaguete for two months... (I am longing for the lost cams to be resolved within this year). Before New Year, I want to have a good job... another life for me to move on...

anyway... it's just a plan... it can be changed after all... it does not mean that I will be leaving without fixing everything and put into right place. Wala sa bokabularyo ko ang mang-iwan sa ere! at wala sa isip ko ang mang-iwan nalang basta basta.

Anyway... it's not final... It can be changed...

pangungulila....

ayokong mag-emote... ayokong mag-inarte pero nilalamon ako ng isipan ko na maramdaman ang ganitong sitwasyon... ewan ko... so many things to consider, so many works to make and ang daming efforts ang kailangan gawin...

Here I am... stuck sa lay-out pc habang natutulog ang ibang staffers dito sa office. kasalukuyang tahimik ang opisina, ingay ng aircon lang ang maririnig at ang naghihingalong electric fan. Tahimik akong nakaupo. wlang magawa kundi gunamgunamin ang mga bagay bagay na dapat tapusin.

ayokong mag-emote pero eto ako. randam ang pangungulila ng mga magulang at kaisa-isang kapatid ko. ewan ko rin kung bakit. Sa loob ng limang taon, ngayon ko lang ulit naranasan ang pangangalaga at concern ng aking ina. Nagstay kasi siya ng mahigit sa tatlo o apat na buwan at eto na ang pinakamatagal na pagsasama naming dalawa. Kung nung una, kaya ko na mahiwalay sa mama ko... ngayon... hinahanap-hanap ko ang kanyang pangangalaga kahit hudas ang tingin niya sa'kin (paminsan minsan lang naman.

Nakakamiss ang hotdog at itlog na may sangag pa sa mesa tuwing umuuwi ako ng bahay. nakakamiss ang mga pagkaing choco mucho at sylvannas na laging dala ni mama kapag trip niya lang mamasyal sa Robi at downtown. Nakakamiss ang mga panahong katabi ko siya matulog dahil minsan lang mangyari ito sa loob ng isang linggo. Isang beses ng lang at yun ay ang araw ng linggo. Nakakamiss panoorin ang ina kong na-adik sa suertres dahil hindi naman talaga mahilig sa sugal si mama (weeeee?) yung tipong kapag nanalo ng five pesos... tuwang tuwa ang lola mo at megamicrophone ang drama pag-uwi ko ng bahay.

kaya minsan, mas gugustuhin ko pang mag-overnight sa office dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko kapag umuuwi ako ng bahay.

kaarawan ng kapatid ko nung october 8 at eto naman ako, nakalimutan ng onti na borthday pala niya. Dalawa lang kaming magkapatid kaya hindi talaga maiiwasan ang pagiging closeness naming dalawa. Nakakagulat isipin na sa ngayon, kasabayan ko ng uminom ng red horse at iba pang nakakahilong likido na hindi ko lubos maisip na sarili niyang kuya, tinatagayan na at mas malakas pang uminom sa'kin! nakanang! nakakamiss ang ganu'ng happening. Ni minsan, hindi ko narinig sa kanya na kinahiya niya ako sa harap ng kaibigan niya... proud pa nga siya na may kuya siya at the same time time... instant ate pa... naaalala ko nga nung sinabi niya sa'kin na kapag nasa loob kami ng bahay, kuya ang itatawag niya... kapag nasa labas... ATE! supportive!

mahilig sa banda ang kapatid ko... mahilig din sa computer at dakilang adik din sa FB. Siya pa nga nag-impluwensiya sa mga awiting banda banda mapapinoy man o foreign. At proud kong sasabihin a kanya na AKO ANG NAG-IMPLUWENSIYA SA KANYA na sumali sa teatro at naaalala ko pa ang unang skit na ginawa ng grupo niya nung grade 6 pa siya... hehe!

nakakamiss ang mga sermon ni papa. hindi ako papa's girl at inaamin ko naman yun. pero sa totoo lang, masarap ang feeling na alam mo na mahal ka ng tatay mo. Handang dumamay sa'yo at kahit nadapa ka na sa lahat ng pagkakamali mo sa buhay, andyan siya, handang tumulong at gumabay sayo kahit hindi mo siya nakikita at nararamdaman. Inaamin ko na malaki ang galit ko nuon sa tatay ko dahil sa hindi maintindihang sitwasyon. Siyempre, kasagsagan ng adolescent period at puro pagrerebelde ang nasa isip... kapag tumatanda ka na, dun mo malalaman ang tunay na kahulugan kung bakit nagpasyang maging OFW si papa at iwan kami dito sa Pinas. sa totoo lang, bata pa ako nung mawalay ako sa tatay ko at dati, kung uuwi man siya ng Pinas, masaya ako dahil sa importedna pasalubong. Pero ngayon, masaya ako na umuuwi siya. dala ang pagmamahal na hinahanap ko isang ama. dala ang pag-asang mabubuo muli ang isang pamilya na ninanais kong maranasan habang buhay pa ako.

ngayon ko lang nararamdaman kung gaano kahirap mawalay sa pamilya nakalakihan mo ng husto. yung tipong kapag busy ka, hindi mo sila maisip dahil alam mo na mauuwian mo silang buhay sa bahay at ihahanda ka pa ng masasarap na pagkain. mahirap mahiwalay sa magulang at kapatid mo kung ikaw ay nasasaktan at nahihirapang umahon sa lahat ng pagsubok sa buhay... ang hirap hirap mag-isa lalo na kung bugbog ka na sa lahat trabaho at iba pang tasks na dapat mong gawin.

ngayon ko lang naramdaman na hindi ko pala kaya mahiwalay sa kanila... Sa lahat ng nakakabasa nito... kahit nakilala niyo akong tampalasang bata o kaya naman maldita... mas gugustuhin ko pang mahalin ng buo ang aking mama, papa at kapatid ko kesa mag-aksaya ng pagmamahal sa mga taong tanging kapalit lamang ay pera at materyal na bagay....

huhuhu...

dosage

# una, birthday ng kapatid ko ngayon... hapy bday bro... wish you all the best! iwasang uminom ng marami... balita ko, marunong ka na daw mag-yosi! wag! wag ka ng gumaya sa'kin... magkakasakit ka... di baleng ako nalang! masama sa pamilya! magastos na kung tayong dalawa marunong mag-yosi. at umuwi ng maaga. wag na rin gumaya sa'kin!

# bakit ang mga tao nowadays nahuhumaling sa pagasali ng pageant? sa bagay... kahit din naman ako... basta winnable ka lang... gow na!

# hindi madaling magdisenyo ng gown at festival costume... needs to have extensive research!

# kapag hindi ka na masaya sa trabaho mo... iwasan ang "gobyerno" syndrome. Pagpatak ng alas kuwatro ng hapon, makikipagchikahan o kaya naman inaantay ang alas singko at tumunganga ng bonggang bongga! hindi maganda! wala tayo sa city hall o kaya naman sa dswd! hehe!

# kung napapagod ka na sa buhay, wag mawalan ng pag-asa. maraming bagay ang mangyayari ng si mo inaasahan. dapat alert and prepared.

# wag maging aligaga! wag mag-iwan ng wallet sa pedicab. laging bantayan ang id at laging alert kung saan nilagay ang phone. wag maging tanga!

# kapag walang internet connection, wag ipilit! nakakabwisit lang ng araw!

Dosage...

# una, birthday ng kapatid ko ngayon... hapy bday bro... wish you all the best! iwasang uminom ng marami... balita ko, marunong ka na daw mag-yosi! wag! wag ka ng gumaya sa'kin... magkakasakit ka... di baleng ako nalang! masama sa pamilya! magastos na kung tayong dalawa marunong mag-yosi. at umuwi ng maaga. wag na rin gumaya sa'kin!

# bakit ang mga tao nowadays nahuhumaling sa pagasali ng pageant? sa bagay... kahit din naman ako... basta winnable ka lang... gow na!

# hindi madaling magdisenyo ng gown at festival costume... needs to have extensive research!

# kapag hindi ka na masaya sa trabaho mo... iwasan ang "gobyerno" syndrome. Pagpatak ng alas kuwatro ng hapon, makikipagchikahan o kaya naman inaantay ang alas singko at tumunganga ng bonggang bongga! hindi maganda! wala tayo sa city hall o kaya naman sa dswd! hehe!

# kung napapagod ka na sa buhay, wag mawalan ng pag-asa. maraming bagay ang mangyayari ng si mo inaasahan. dapat alert and prepared.

# wag maging aligaga! wag mag-iwan ng wallet sa pedicab. laging bantayan ang id at laging alert kung saan nilagay ang phone. wag maging tanga!

# kapag walang internet connection, wag ipilit! nakakabwisit lang ng araw!